دلایل ایجاد آرتروز و راههای درمان آن
تاریخ انتشار: ۵ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۰۴۲۳۶
دانشمندان یک روش سلولدرمانی تزریقی امیدوارکننده را برای درمان آرتروز ابداع کردهاند.
آرتروز که به تازگی توسط سازمان غذا و دارو آمریکا به عنوان یک بحران بهداشت عمومی شناخته شده، بیش از ۵۲۰ میلیون نفر در سراسر جهان که با درد و التهاب ناشی از آن دست و پنجه نرم میکنند، تحت تاثیر قرار میدهد.
آرتروز معمولا در اثر استرس مکانیکی یا ضربهای در مفصل ایجاد و به آسیب غضروفی منجر میشود که به طور طبیعی قابل ترمیم نیست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آرتروز یک بیماری سیستم مفصلی است. مفصل شامل یک غشای سینوویال (یک بافت همبند که سطح داخلی مفصل را میپوشاند) است.
عملکرد غشاء برای محافظت از مفصل است و یک مایع روانکننده پر از عناصر سلولی مورد نیاز برای حفظ یک محیط سالم و ایجاد حرکت بدون اصطکاک ترشح میکند.
در مفاصل سالم، وقتی آسیبی رخ میدهد بدن، ارتشی از سلولهای التهابی را به خدمت گرفته و آنها را به محل آسیب میفرستد تا در ترمیم بافتهای آسیب دیده کمک کنند؛ اما در مفصل آرتروز، یک آسیب تروماتیک به التهاب غشای سینوویال و آسیب غضروف منجر میشود.
گری پولینگ، یکی از نویسندگان این مقاله گفت: با گذشت زمان، التهاب بدتر میشود و منجر به تخریب غضروف پوشاننده استخوانهای مفصلی و التهاب مزمن در بافتهای اطراف میشود. برای بیماران، این باعث درد شدید، تورم و اغلب محدود شدن فعالیتهای روزانه میشود.
در این مطالعه، گروه پژوهشی به بررسی آنچه در محیط مفصل آرتروز رخ میدهد که مانع از وقوع روند بهبودی میشود، پرداختند.
گوستاوو موویگلیا از پژوهشگران این مطالعه گفت: ارزیابی کردیم که آیا جمعیت سلولی موجود در محیط مایع مفصلی، توانایی کمک به ترمیم بافت عملکردی را دارد یا خیر یا اینکه چیزی در محیط وجود دارد که توانایی آنها را برای انجام این کار مختل میکند.
این گروه پژوهشی، سلولها را از مایع مفصلی بیماران مبتلا به آرتروز جدا و آنها را به تنهایی و همچنین در حضور مایع اتولوگ بررسی کردند. با جدا شدن از مایع، پژوهشگران دریافتند که سلولها توانایی انجام فرآیندهای مورد نیاز برای ترمیم بافت عملکردی را دارند. هنگامی که آنها درصد کمی از مایع را به روش کشت سلولی اضافه کردند، توانایی سلولها مختل شد و نمیتوانستند کار خود را به درستی انجام دهند که این امر نشان میدهد، محیط آرتروز آنها را متوقف میکند.
بر اساس این یافتهها و آنچه در مورد ترمیم بافت عملکردی شناخته شده است، یک سلولدرمانی طراحی شد که میتواند بر محیط التهابی غلبه و همچنین غضروف را بازسازی کند.
آنتونی آتالا، نویسنده ارشد و مدیر موسسه ویک فارست برای پزشکی احیاکننده گفت: سلولهای ایمنی فعال غضروفی که التهاب را هدف قرار میدهند، همراه با سلولهای پیشساز به بازسازی بافت کمک میکنند. این واقعاً یک ارتباط پویا بین این دو جمعیت سلولی است که برای اثربخشی درمان بسیار مهم است.
این روش سلولدرمانی در یک مدل پیشبالینی آزمایش و مشخص شد که توانایی معکوس کردن آسیب غضروف در غشای سینوویال و کاهش التهاب را دارد.
منبع:مدیکال اکسپرس
منبع: پول نیوز
کلیدواژه: دلایل دلایل التهاب دلایل برکناری دلایل خشونت علیه زنان دلایل درد در گوش ترمیم بافت سلول ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.poolnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پول نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۰۴۲۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ساخت نخستین سلول مغزی مصنوعی با آب و نمک
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ساینس الرت، محققان توانسته اند اتصالات عصبی به نام سیناپسها را با استفاده از همان آب و مواد نمکی که مغز از آن استفاده میکند شبیه سازی کنند؛ پیشرفتی که به رشته نوظهور «یونترونیک» که ترکیب زیست شناسی و الکترونیک است کمک میکند.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی، از عملکرد مغز انسان که از ذرات باردار به نام یونهای محلول در آب برای انتقال سیگنالها در نورونها استفاده میکند، الهام گرفته اند.
یکی از ویژگیهای مهم توانایی مغز برای پردازش اطلاعات، انعطاف پذیری سیناپسی است که به نورونها اجازه میدهد تا قدرت اتصالات بین خود را در پاسخ به تاریخچه ورودی تنظیم کنند.
این دستگاه که جدید «ممریستور یونترونیک» نام دارد، میزان بار الکتریکی را که قبلا از آن عبور کرده است «به یاد میآورد» و ما را به ساخت سیستمهای مصنوعی با قابلیت تقلید از مغز ابرقدرت انسان نزدیکتر میکند.
«تیم کامسما» «Tim Kamsma» فیزیکدان نظری از دانشگاه اوترخت، میگوید: این دستاورد نشان دهنده یک پیشرفت حیاتی به سمت رایانههایی است که نه تنها میتوانند الگوهای ارتباطی مغز انسان را تقلید، بلکه از همان محیط نیز استفاده کنند.
ممریستور یونترونیک به شکل مخروط با محلول آب و نمک در داخل آن، فقط ۱۵۰ در ۲۰۰ میکرومتر عرض دارد (عرض حدود سه یا چهار تار موی انسان در کنار هم). تکانههای الکتریکی باعث حرکت یونها در کانال مخروطی شکل شده و تغییرات در بار الکتریکی منجر به تغییر در حرکت یون میشود. تغییر در چگونگی رسانش الکتریسیته سیناپس را میتوان اندازه گیری و رمزگشایی کرد تا دریابیم سیگنال ورودی چه بوده که این نشان دهنده نوعی حافظه است.
طول کانال بر مدت زمان حفظ حافظه ممریستور تأثیر میگذارد و این نشان میدهد میتوان کانالها را برای کارهای خاصی طراحی کرد دقیقا مانند آنچه در مغز وجود دارد. فیزیک دانها همچنین در تلاش برای یافتن روشهای مختلف ترکیب این سیناپسهای مصنوعی هستند.
اگرچه هنوز این دستگاه و به طور کلی یونترونیک، در مراحل بسیار اولیه هستند، اما با توجه به تولید نسبتا سریع و ارزان، این طراحی جدید میتواند برای طیف وسیعی از کاربردهای آینده مقیاس پذیر باشد.
مجریان این طرح میگویند اگرچه سیناپسهای مصنوعی قادر به پردازش اطلاعات پیچیده بر اساس مواد جامد هستند، اما ما اکنون و برای اولین بار نشان دادیم که این شاهکار با استفاده از آب و نمک نیز قابل اجراست. انها به طور موثر رفتار عصبی را با استفاده از سیستمی تکرار میکنند که از محیطی مشابه مغز استفاده میکند.
این پژوهشگران امیدوارند با الگوبرداری از مغز، به جای تکیه بر فرآیندها و اجزای الکتریکی سنتی و رایج، بتوان با رایانهها به ظرفیت و کارایی مغز نزدیک شد.
نتایج این تحقیقات در نشریه PNAS منتشر شده است.
انتهای پیام/